ನೆನಪಿನ ಪುಟಗಳಿಂದ - Final part

ನಮಸ್ಕಾರ

ಏನ್ ಸಮಾಚಾರ? ಎಲ್ರೂ ಆರಾಮ?

ಜ್ವರ ವಾಸಿಯಾಯ್ತು... ನಾನು ಮತ್ತೆ ಹೆಚ್ಚು-ಕಮ್ಮಿ ಆರಾಮಾಗಿದೀನಿ... 24ನೇ ತಾರೀಖು ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ಸೇರ್ತಿದೀನಿ... ಇದ್ವರ್ಗು ನೇರವಾಗಿ ಬೆಂಗ್ಳೂರಿಗೆ ಬರೋಕೆ ಪ್ರಯಾಣದ ಚೀಟಿ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ... ಹೈದರಾಬಾದ್ ಮೂಲಕ ಬರ್ಬೇಕಾಗ್ಬಹುದು... ಪ್ರಯಾಣದ ವಿಭಾಗದವ್ರಿಗೆ ಬುಧ್ವಾರದ್ವರ್ಗು ನೇರವಾಗಿ ಹೋಗೋ ವಿಮಾನದ ಪ್ರಯಾಣದ ಚೀಟಿಗಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿ, ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ವಿಧಿ ಇಲ್ಲ, ಹೈದರಾಬಾದೋ, ಚೆನ್ನಯ್ಯೋ ನೋಡೋಣ ಅಂದಿದೀನಿ...

ಹೋದ್ಸರ್ತಿ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೇಳ್ದಂತೆ ಈ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ Frankfurt, Feldberg ಅನುಭವಗಳ ಜೊತೆ ನಿನ್ನೆ ಹಾಗು ಇವತ್ತು (ಇಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಭಾನುವಾರ ರಾತ್ರಿ) ನಾವು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಮಾಡಿದ Prague ಪ್ರವಾಸದ ಬಗೆ ಕೂಡ ಹೇಳ್ತೀನಿ... ಪತ್ರ ಜಾಸ್ತಿ ಏನ್ ದೊಡ್ದಾಗಿರೊಲ್ಲ...

ಕಳೆದ ಶನಿವಾರ ನಾವು ಯಾವ್ದಾದ್ರೂ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ನಗರ ನೋಡೋಣ ಅಂತ Frankfurtಗೆ ಹೋಗಿದ್ವಿ... ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಉಪಹಾರ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಏನೋ ತಿಂದು Romer ಅನ್ನೋ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೋರ್ಟ್ವಿ... Romer ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಚೊಕ್ಕ ಜಾಗ... ಅದರ ಸುತ್ತ-ಮುತ್ತ ಕೆಲವು ಪ್ರೇಕ್ಷಣೀಯ ಸ್ಥಳಗಳಿದ್ರೂ ನಾವು ಅದನ್ನ ನೋಡೋಕೆ ಹೋಗ್ಲಿಲ್ಲ... ಯಾಕೆ ಅಂತ ನನ್ಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ... ಸುಮ್ನೆ ಪಕ್ದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಒಂದು ನದಿ, ಹಾಗು ಅದರ ಸೇತುವೆ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಜನ ಸೇರೋ ನಗರದ ಮಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋದ್ವಿ... ಜನ ಇರೋ ಕಡೆ ಅಂಗ್ಡೀಗ್ಳು ಇದ್ವು... ನಾವು ಐದು ಜನ ಎರ್ಡ್ ಅಂಗ್ಡೀಗೆ ನುಗ್ಗಿದ್ವಿ...

ಭಾನ್ವಾರ Feldbergಗೆ ಹೋಗಿದ್ವಿ... ನಾವಿರೋ ಜಾಗದಿಂದ ಸುಮಾರು ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆ ಪ್ರಯಾಣ ಅಲ್ಲಿಗೆ... ಹೋಗಿ ಸೇರ್ದಾಗ್ಲೆ 3.30 ಆಗಿತ್ತು... Feldberg ಅನ್ನೋದು ಕರಿ ಕಾಡು (Black Forest) ಅನ್ನೋ ಪ್ರದೇಶದ ಹಿಮದಿಂದ ಕೂಡಿದ ಒಂದು ಜಾಗ... ನೋಡೋಕೆ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ... ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ್ನೇ ಬಾರಿ ಹಿಮವತ್ಪರ್ವತ ನೋಡಿದ್ದು... ಅಲ್ಲಿ 8-10 ವರ್ಷದ ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳು ಹಿಮದಲ್ಲಿ ಜಾರ್ತಿದ್ರು (skiing) ... ನಮ್ಮಲ್ಲಾದ್ರ್ರೆ ಆ ವಯಸಿನ ಮಕ್ಳನ್ನ ರಸ್ತೆಗೆ ಬಿಡೋಕೆ ಹೆದರ್ಕೊತೀವಿ... ಅಲ್ಲಿ ಅವ್ರು ದೊಡ್ಡವರ ಮಧ್ಯೆ ಯಾರ ಸಹಾಯ ಇಲ್ದೆ ಎಷ್ಟ್ ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಆಟ ಆಡ್ತಿದ್ರು... ನಾವು ಆ ಪರ್ವತನ ಸೊಲ್ಪ ಏರೋ ಅಷ್ಟ್ ಹೊತ್ಗೆ ಆ ಥಂಡೀಗೆ ನಮ್ಮ ಪಾದಗಳು ಮರಗಟ್ಟಿರುವಂತೆ ಅನ್ನಿಸ್ತು... ಸರಿ ಇನ್ನ ಆಗೋಲ್ಲ ಅಂತ ಕೆಳ್ಗೆ ಇಳ್ದು, ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ್ವಿ...

ನಿನ್ನೆ ಇವತ್ತು Czech ದೇಶದ Prague ನಗರದ ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡಿದ್ವಿ... ಮೊದ್ಲೇ ಹೇಳ್ದಂಗೆ ಇದು ಸೊಲ್ಪ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾದ ಪ್ರವಾಸ... Venice ನಗರದ ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದ ನಮ್ಗೆ, ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗ್ದೆ ಇದ್ದಾಗ ಇದು ಸಿಕ್ತು... ಗುರವಾರ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿ, ಶುಕ್ರವಾರ ರಾತ್ರಿ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳ್ಸಿದ್ವಿ... Prague (ಅಥ್ವಾ ಅಲ್ಲಿನವ್ರು ಅದನ್ನ ಕರೆಯುವಂತೆ Praha) ಭೂಗೋಳದಲ್ಲಿ ಒಂದು ನಗರವಾಗಿದ್ರೂ, ನಮಗೆಲ್ರಿಗೂ ಅನ್ಸಿದ್ದು ಅದು ಒಂದು ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯ ಅಂತ... ಪ್ರಪಂಚದ ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿರುವ Pragueನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತ್ಯೊಂದು ಕಟ್ಟಡದ ಹಿಂದೆಯೂ ಬಹುಶಃ ಒಂದು ಕಥೆ ಇದೆ ಅನ್ಸುತ್ತೆ... ಛಾಯಾಚಿತ್ರ ತೆಗ್ಯೋಣ ಅಂದ್ರೆ ಯಾವ್ದನ್ನ ತೆಗ್ಯೋದು ಯಾವ್ದನ್ನ ಬಿಡೋದು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗ್ಲಿಲ್ಲ... ಇಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲ ಪ್ರೇಕ್ಷಣೀಯ ಸ್ಥಳಗಳು ಒಂದೇ ಕಡೆ ಇರೋದ್ರಿಂದ ನಾವು ನಡ್ಕೊಂಡೇ ಸುತ್ಬೇಕು... ನಗರ ಕೂಡ ಅಂತಾ ದೊಡ್ದಾಗಿಲ್ಲ... ಪ್ರೇಕ್ಷಣೀಯ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನ ನೋಡಿ ಮುಗ್ಸಿದ್ರೆ ಇಡೀ ನಗರ ನೋಡಿ ಮುಗ್ಸಿದಂತೆ... ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಕೋಟೆ (Castle) ಇದೆ... ಇಲ್ಲಿ ಈಗ ಈ ದೇಶದ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳು ವಾಸವಾಗಿದಾರೆ... ನಮ್ಮ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕಿ ಆ ಕೋಟೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನ ತೋರ್ಸಿ, ನನ್ತ್ರ ಕೋಟೆ ಕೆಳ್ಗೆ ಇಳ್ದು ಐತಿಹಾಸಿಕ Charles ಸೇತುವೆ ಮೇಲೆ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ಊಟಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿನ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಊಟ ಸಿಗುವ ಒಂದು ಉಪಹಾರ ಮಂದಿರಕ್ಕೆ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋದ್ಲು... ಆದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿ ಸಸ್ಯಹಾರಿಗಳಿಗೆ ಆಲೂಗಡ್ಡೆ ಹಾಗು ಈರುಳ್ಳಿ ತಿಳಿಸಾರು (soup) ಬಿಟ್ರೆ ಏನೂ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ... ನಾನು ಅದನ್ನ ಕುಡಿದು, ಸೊಪ್ಪು-ಸದೆ ತಿಂದೆ.... ನಮ್ಮ ತಂಡದ ಇನ್ನಿಬ್ರು ಬಿಸಿ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸ (wine) ಕೂಡ ಕುಡಿದ್ರು... ಊಟ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕಿ ನಗರದ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಮಳಿಗೆಗಳಿರುವ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಕರೆತಂದು... ಅಲ್ಲಿಂದ ವಸತಿ ಗೃಹಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿ ತೋರ್ಸಿ ಹೊರ್ಟ್ ಹೋದ್ಲು.. ಆಮೇಲೆ ನಾವು ಬಿಲದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸ್ಕೊಂಡ ಇಲಿಗಳಂತೆ ದಿಕ್ಕಿಗೊಬ್ರು ಹೊರ್ಟ್ವಿ.

ಇಲ್ಲಿ ಗಲ್ಲಿಗೊಂದು ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯ, ಎರ್ಡು ರಂಗಮಂದಿರ... ನಾವು ಕೂಡ ಒಂದು ಗೇಯರೂಪಕ (Opera) ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಹೋದ್ವಿ... ಆದ್ರೆ ನಾವು ಆ ರಂಗಮಂದಿರ ಸೇರೋ ಅಷ್ಟ್ ಹೊತ್ಗೆ ಪ್ರವೇಶ ಚೀಟಿ ನೀಡುವ ಸಮಯ ಮುಗ್ದಿತ್ತು... ಅವತ್ತು Romeo Juliet ಪ್ರದರ್ಶನವಿತ್ತು... ನಾವು ನಮ್ಮ ಬಾಳಸಂಗಾತಿಗಳೊಡನೆ ಬರದಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅದನ್ನು ನೋಡುವ ಭಾಗ್ಯ ನಮಗೆ ಸಿಗ್ಲಿಲ್ಲ ಅನ್ಸುತ್ತೆ...

ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶನ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ (showcase) ಇಡೋಕೆ ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ ವಸ್ತುಗಳು ಸಿಗುತ್ತವೆ... ದರದ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಗು ತೂಕದ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ದಿದ್ರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸ್ಫಟಿಕದ (crystal) ವಸ್ತುಗಳನ್ನ ಕೊಂಡ್ಕೊಬಹುದು... ನಂಗೆ ಇವೆರ್ಡ್ರ ಬಗ್ಗೆನೂ ಯೋಚ್ನೆ ಇದ್ದಿದ್ದ್ರಿಂದ ನಾನು ಅದನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಸುಮಾರು ಆಟದ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನ ತಗೊಂಡೆ... ಒಂದ್ ಅಂಗ್ಡೀಲಂತು ನಾನ್ ಏನ್ ತಗೋಳೋದು ಏನ್ ಬಿಡೋದು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗ್ಲಿಲ್ಲ.. ಅಷ್ಟು ಥರಾವರಿ ಆಟದ ಸಾಮಾನುಗಳು... ಬೆಂಗ್ಳೂರ್ನಲ್ಲಿ ನಾನು ನೋಡ್ದೆ ಇರೋ ಅಂಥವನ್ನ ತಗೊಂಡು ಮಿಕ್ಕವನ್ನ ಬೇರೆಯವ್ರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದೆ. ನನ್ನ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತನೊಬ್ಬ ಒಂದು ಸಂಗೀತ ಸಾಧನ ತರೋಕೆ ಹೇಳಿದ್ದ... ಇಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಅಂಗ್ಡೀಲಿ ಅದು ಸಿಗ್ತಿತ್ತು... ಆದ್ರೆ ಅದು ಶನ್ವಾರ-ಭಾನ್ವಾರ ಎರ್ಡ್ ದಿನಾನು ಬಾಗಿಲು ತೆಗ್ದಿರ್ಲಿಲ್ಲ... ಕ್ಷಮಿಸು ಗುರುವೇ... ಬೈಕೋ ಬೇಕು ಅನ್ಸಿದ್ರೆ ನೀನು ನಂಗೆ ಧಾರ್ವಾಡ್ ಪೇಡ ಕೊಡ್ದೇ ಇರೋದನ್ನ ಜ್ಞಾಪಿಸ್ಕೋ... ನಿಂಗೆ ಕೋಪ ನಂಗೆ ಬೈಗಳು ಎರಡು ಕಮ್ಮಿ ಆಗುತ್ತೆ... ;-)

ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ನಮ್ಮ ಈ ಪ್ರವಾಸ ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು... ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೋಗ್ತಾ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಇದ್ದ ಮಲ್ಲು ತಂಡ ರಾತ್ರಿ ಎರ್ಡಾದ್ರು ಮಲ್ಗ್ದೇ ಹರ್ಟೆ ಹೊಡಿತೀದ್ರು ಅನ್ನೋದ್ ಬಿಟ್ರೆ ಮಿಕ್ಕಿದ್ದೆಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು... ಒಳ್ಳೆ ವಸತಿ ಸೌಲಭ್ಯ, ಒಳ್ಳೆ ವಾಹನ ಚಾಲಕ, ಒಳ್ಳೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕಿ... ಒಳ್ಳೆ ಚಳಿ... ನಾವ್ ಮೂರೂ ಜನ ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಸಂಗಾತಿಗಳೊಡನೆ ಮತ್ತೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಮನಸ್ಸಿನೊಂದಿಗೆ ಈ ನಗರವೆಂಬ ವಸ್ತುಸಂಗ್ರಹಾಲಯಕ್ಕೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದ್ವಿ...

ಕೊನೇಲಿ ಎಂದಿನಂತೆ ಚಿಟಿಕೆ ಸುದ್ದಿ:

1.  ನಾವು Feldbergನಲ್ಲಿ Cheese Burgerನಲ್ಲಿ ದನದ ಮಾಂಸ (beef) ಇತ್ತು... ಇಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೆ ಅದು ಎಷ್ಟು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಂದ್ರೆ ಅವ್ರು ಅದನ್ನ ಉಲ್ಲೇಖಿಸೋದೂ ಇಲ್ಲ...

2.  Czech ದೇಶದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಆಹಾರ ಹಂದಿ ಮಾಂಸ (pork)...

3.  Prague ಕೋಟೆಯ ಕಾವಲುಗಾರರು ಕಾರ್ಯನಿರತವಾಗಿರುವಾಗ ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ಅವರನ್ನ ಮುಟ್ಟಬಾರದು... ಮುಟ್ಟಿದವರ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಆಯುಧ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಅಧಿಕಾರ ಅವ್ರಿಗೆ ಇದೆ...

4.  Bata ಸಂಸ್ಥೆ ಮೂಲತಃ Czech ದೇಶದ್ದು... ಇಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಅವ್ರು ಮಾರುವ ವಸ್ತುಗಳ ಬೆಲೆ 399, 499,999,1099, ಈ ರೀತೀನೇ ಇದೆ.

5.  ಹೈದರಾಬಾದಿನಂತೆ ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಕೂಡ ನನ್ನ ಸಂಚಾರಿ ದೂರವಾಣಿ ಕಳ್ಕೊಂಡೆ.

ಇಲ್ಲಿಗೆ ಈ ಪತ್ರ ಮುಗೀತು... ನನ್ನ ಕೊನೆ ಐದು ದಿನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ವಿಶೇಷ ಇದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಹಂಚ್ಕೊತೇನಿ...

ಅಲ್ಲಿವರ್ಗೂ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿರಿ... 

ಶ್ರೀಕಾಂತ್ 

ನೆನಪಿನ ಪುಟಗಳಿಂದ - Part 3

ಮಳೆನಂತೆ?

ಬಟಾ-ಬಟಾ ಬಿಸ್ಲಿನ ಮಧ್ಯೆ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಬಿದ್ದ ಮಳೆ ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟಿದೆ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದೀನಿ...

ನಾನು ಮುಂಚಿಂಥರಾನೆ ಹೆಚ್ಚು-ಕಮ್ಮಿ ಆರಾಮಗಿಲ್ಲ... ಬರಿ ಕಮ್ಮಿ ಆರಾಮಾಗಿದೀನಿ... ಯಾಕಂದ್ರೆ ನಂಗೆ ಈ ವಾರ ಪೂರ್ತಿ ಹುಷಾರಿಲ್ಲ... ಸ್ವಲ್ಪ ಜ್ವರ, ನೆಗ್ಡಿ... ಸುಧಾರ್ಸ್ಕೊಳೋಕೆ ಪುರ್ಸೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ಈ ಸರ್ತಿ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ನಾನು ಬೇಕಾದ್ದಂಗೆ English words use ಮಾಡಿದೀನಿ... ಈಗ ನೇರವಾಗಿ ವಿಷ್ಯಕ್ಕೆ ಬರ್ತೀನಿ...

ನಾವು ಹೋದ್ವಾರ ನಮ್ಮ guesthouse ಹತ್ರ ಇರೋ Heidelberg ಮತ್ತು Mannheim ಅನ್ನೋ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ವಿ... ಈ ಜಾಗಗಳನ್ನ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡ್ಕೊಳೋಕೆ ಕೆಲವು ಕಾರಣಗಳಿದ್ವು...
೧.  ನಮಗೆ ಬೇರೆ ದೇಶ ನೋಡೋಕೆ ಉತ್ತಮ ದರದಲ್ಲಿ ಯಾವದೇ option ಸಿಗ್ಲಿಲ್ಲ...
೨.  ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಏನೂ shopping ಮಾಡಿರ್ಲಿಲ್ಲ
೩.  Heidelbergನಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಉಪಹಾರಮಂದಿರಗಳು ಬಹಳಷ್ಟಿವೆ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ವಿ...

Heidelberg: Heidelberg ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ನಗರ. ಸುತ್ತಲೂ ಹಸಿರು ಬೆಟ್ಟ, ಒಂದು ಕಡೆ Neckar ನದಿ ಹೊಂದಿರುವ ಈ ಸ್ಥಳ ತುಂಬ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ... ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗ್ತಿದ್ದಂಗೆ ನಮ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೇಲೇ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡೋ ಇನ್ನೊಂದು Wipro ತಂಡ ಸಿಕ್ತು, ಅವ್ರೆಲ್ಲಾ ಕೆಲವು electronic items ತಗೊಳೋಕೆ ಹೊರ್ಟಿದ್ರು, ನಾವು ಅವ್ರ ಜೊತೇಲಿ ಹೋದ್ವಿ, ಆದ್ರೆ ನಮ್ಗೆ ಎಲ್ಲದರ ಬೆಲೆ ಜಾಸ್ತಿ ಅನ್ನಿಸ್ತು, ಏನೂ ತಗೊಳ್ದೇ ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡೋವಾಗ ಅವ್ರು ನಮಗೆ ಇಲ್ಲಿ ರಾಜ ರಾಣಿ ಅನ್ನೋ ಭಾರತೀಯ ಉಪಹಾರಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಊಟ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂದ್ರು... ಸರಿ ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಅಲ್ಲಿ ಹೋದ್ರೆ ನಮ್ಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು German ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಭಾರತೀಯ ತಿಂಡಿ.. ಅಂದ್ರೆ, ಸಪ್ಪೆ ಪಾಲಾಕ್ ಪನೀರ್ (ಅದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಸಾಲೆ ಇರ್ಬೇಕು, ಖಾರ್-ಖಾರ್ವಾಗಿರ್ಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ಮೇಲೆ ಈ ಗತಿ, ಹೇಳಿರ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಇನ್ನೇನ್ ಆಗ್ತಿತ್ತೋ?!!!). Fridge ಇಂದ ತೆಗೆದು ಬಿಸಿ ಮಾಡಿದ fish curry... ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಾ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ  ಬೆಣ್ಣೆ, cheese ಬೆರೆಸಿದ tomato soup... ನಿಜವಾಗಲೂ ಇದನ್ನಾ ನಮ್ಮವ್ರೆಲ್ಲ ಅಷ್ಟು  ಹೊಗ್ಳಿದ್ದು ಅಂತಾ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯ್ತು...

ನಂತರ ನಾವು ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ castle ನೋಡೋಕೆ ಹೊರ್ಟ್ವಿ.. ಅದು ಒಂದು ಒಳ್ಳೆ ಜಾಗ. ಯಾವ್ದೋ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಹಾಳಾಗಿ ಈಗ ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರದ ಕೆಲ್ಸ ನಡೀತಿತ್ತು.. ಅಲ್ಲಿಂದ Neckar ನದಿ, ಹಾಗು ಅದರ ತೀರದಲ್ಲಿರುವ Heidelberg ನಗರದ ದೃಶ್ಯ ಮನೋಹರವಾಗಿತ್ತು... ಒಂದೆರ್ಡು photos ತೆಗ್ಯೋಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ನನ್ನ camera battery ಸತ್ತೊಯ್ತು.. ಆಮೇಲೆ ಆ castle ಒಳಗೆ ನೋಡ್ಕೊಂಡು, ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ್ವಿ...busನಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಅಲ್ಲೇ ಬಹಳ ವರ್ಷಗ್ಳಿಂದ ಅಲ್ಲೇ ವಾಸವಾಗಿರೋ ಒಬ್ರು ಭಾರತೀಯರು ಸಿಕ್ಕಿ shopping ಆದ್ರೆ ನೀವು Mannheimಗೆ ಹೋಗಿ, Heidelbergನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಬೆಲೆ ಜಾಸ್ತಿ ಅಂದ್ರು...

ನಾವು ಸರಿ ಅಂತ main tram/bus standಗೆ  ಬಂದು, Mannheimಗೆ ಹೊರ್ಟ್ವಿ...

Mannheim: Mannheim Heidelbergಗಿಂತ ದೊಡ್ಡ ನಗರ.. ಅಲ್ಲಿ ಅವತ್ತು ಪ್ರತ್ಯೊಂದು ಅಂಗ್ಡೀಲೂ discount sale ಹಾಕಿದ್ರು... ಮೊದ್ಲು ನಾವೆಲ್ರೂ ಒಂದೇ ಅಂಗ್ಡೀಗೆ ನುಗ್ಗಿದ್ವಿ... ನಾನೂ ರಾಜೇಶ್ ಅಲ್ಲೇ ಉಳ್ಕೊಂಡ್ವಿ, ಮಿಕ್ಕ ಇಬ್ರು ಬೇರೆ  ಅಂಗ್ಡೀಗಳನ್ನ ನೋಡೋಕೆ ಹೊರ್ಟ್ರು...ನನ್ನ shopping ಒಂದೇ ಅಂಗ್ಡೀಲಿ ಮುಗೀತು... ಒಂದೇಳು jerkins, ಮೂರು handbags, ತಗೋಳೋಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ನಂಗೆ ನನ್ನ luggage, flightನಲ್ಲಿ allow ಮಾಡೋ maximum weightಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು.. ಅಲ್ಲಿಗೆ ನಿಲ್ಸಿದೆ...

ನಾವು ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಂದು, ಇನ್ನೊಂದ್ ಎರ್ಡ್ ಅಂಗಡಿ round ಹಾಕೊಂಡ್ ಬರೋಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಮಿಕ್ಕ ಇಬ್ರು ಬಂದಿದ್ರು.. ಅವ್ರೂ ಸುಮಾರಾಗೇ shopping ಮಾಡಿದ್ರು... ಎಲ್ಲಾ ಏನ್ ತಗೊಂಡೆ, ಎಷ್ಟಾಯ್ತು ಅಂತ ಕೇಳಿ ಮುಗ್ಸೋ ಅಷ್ಟೊತ್ಗೆ ನಮ್ಮ tram ಬಂತು... ಹೊರ್ಟ್ವಿ ಮತ್ತೆ Heidelberg ಕಡೆಗೆ...

Heidelbergಗೆ ಬಂದು ನಾವು ತಿನ್ನೋಕೆ ಏನಾದ್ರೂ ಶಾಕಾಹಾರಿ ತಿನಿಸು ಸಿಗುತ್ತಾ ಅಂತ ನೋಡಿದ್ವಿ, ಆದ್ರೆ ಪ್ರಯೋಜ್ನ  ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ... ಮನೇಲೇ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಆಯ್ತು ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ ಮನೆ ಕಡೆ ಹೋಗೋಕೆ tram/bus standಗೆ ಬಂದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿ bus ಇಲ್ಲ... ಸರಿ train stationಗೆ ಅಂತ ಒಂದು tram ಹತ್ತಿದ್ವಿ... ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಭಾರತೀಯ ತಂಡ ಸಿಕ್ತು... ಅವ್ರೂ ಕೂಡ ರಾಜ ರಾಣಿ ಊಟ ಮಾಡೋಕೆ ಬಂದಿದ್ವಿ ಅಂದಾಗ ನಾವ್ ನಾಕೂ ಜನ ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಬಿಟ್ವಿ... ಅವರೆಲ್ಲ ಯಾಕೆ-ಯಾಕೆ- ಅಂತ ಮುಕ್-ಮುಖ ನೋಡ್ಕೋತಿದ್ರು...

ಅಲ್ಲಿಂದ guesthouseಗೆ ಬಂದು ಸಾಮಾನ್ ಇಟ್ಟು ಹತ್ರ ಇರೋ pizza ಅಂಗ್ಡೀಗೆ ಹೋಗಿ pizza ತಿಂದ್ವಿ...

ಇದು ಶನಿವಾರದ ಕಥೆ...

ಭಾನ್ವಾರ Black Forestಗೆ ಅಂತ ಹೊರ್ಟು train miss ಆಗಿ, ಮತ್ತೆ Heidelbergಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ್ವಿ ಅಷ್ಟೇ...

ಈಗ ಕೊನೇಲಿ ಚಿಟಿಕೆ ಸುದ್ದಿ:
1.  ನಮ್ಮ guesthouse ಹತ್ರ ಇರೋ pizza ಅಂಗ್ಡೀಲಿ pizza ತಯಾರು ಮಾಡೋವ್ರು 3 years experience ಇರೋ mechanical engineer. Iraq ದೇಶದಿಂದ ಬಂದಿರೋ ಈತನಿಗೆ German grammar ಬರೋಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಒಂದೇ ಕಾರಣದಿಂದ ಅವ್ನಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಓದಿಗೆ ತಕ್ಕ ಕೆಲ್ಸ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ... ಈಗ grammar classes attend ಮಾಡ್ತಿದಾನೆ, ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಈ ಕೆಲ್ಸ ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೆ engineer ಆಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ನಂಬಿಕೆ ಇಟ್ಕೊಂಡಿದಾನೆ...
2.  ಭಾನ್ವಾರ ಇಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಂಗ್ಡೀನೂ ತೆಗ್ಯೋಲ್ಲ... ರಸ್ತೇಲಿ ಜನ ಕೂಡ ಕಮ್ಮಿ... ಒಳ್ಳೆ curfew ಹಾಕ್ದಂಗೆ ಇರುತ್ತೆ... ಎಂತೆಂಥಾ ದೊಡ್-ದೊಡ್ಡ shopping malls ಕೂಡ ಭಾನ್ವಾರ ರಜ... ಆಗ ನಂಗೆ ನಮ್ ಬೆಂಗ್ಳೂರ್ ನೆನ್ಪಾಯ್ತು... ಅಲ್ಲಿ ಹೀಗಾದ್ರೆ ಹೇಗೆ...

ಇಲ್ಲಿಗೆ ಈ  ಮುಗೀತು... ನಾವು ನಿನ್ನೆ Frankfurt, ಹಾಗು ಇವತ್ತು Feldbergಗೆ ಹೊಗಿದ್ವಿ... ಅದ್ರ ಬಗ್ಗೆ ಮುಂದಿನ್ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ  ಬರೀತೀನಿ...

ಅಲ್ಲಿವರ್ಗೂ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿರಿ....

Sreekanth

ನೆನಪಿನ ಪುಟಗಳಿಂದ -- Part 2

ಎಲ್ರೂ ಆರಾಮ?

ನಾನ್ ಮುಂಚಿಂಥರಾನೆ ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಆರಾಮಾಗೇ ಇದೀನಿ. 

ಹೋದ್  ಸರ್ತಿ ಪತ್ರದಲ್ ನನ್ Paris ಪ್ರಯಾಣದ (ಪ್ರಣಯ ಅಲ್ಲ ಪ್ರಯಾಣ) ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಪತ್ರ ಬರೀತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೆ... ಅದ್ರ ಜೊತೆ ನನ್ನ Germany ಅನುಭವಗಳನ್ನ, ಇಲ್ಲಿನ್ ವಿಶೇಷತೆಗಳನ್ನ ನಿಮ್ಜೊತೆ ಹಂಚ್ಕೊತೀನಿ ಅಂತ ಕೂಡ ಅಂದಿದ್ದೆ... ಅದಕ್ಕೆ ಈ ವಿ-ಪತ್ರ... ಈ ಸರ್ತಿ ಪಠ್ಯ ಪುಸ್ತಕದ ಭಾಷೆ ಬಿಟ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ಆಡುಭಾಷೆ ಉಪ್ಯೋಗಿಸೋಕೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದೀನಿ... 

ನಾವ್ ಶುಕ್ರವಾರ ರಾತ್ರಿ Paris ಪ್ರಯಾಣ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ವಿ... ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿ, ನಾವು ಸರ್ಯಾಗಿ ಬೆಳಗೆ ಏಳ್ ಗಂಟೆಗೆ Paris ಮುಟ್ಟಿದ್ವಿ . ನಮ್ ಗಾಡಿ ಚಾಲಕ ನಾವ್ Paris ಒಳ್ಗೆ ಬರ್ತಿದ್ದಂಗೆ ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕ ಕಾಣ್ಸೋ ಜಾಗಗಳ್ ಬಗ್ಗೆ German ಮತ್ತೆ ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡ್ದ . ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಯಾವ್ದೋ ಸೇತುವೆ ಕಾಣ್ಸಿದ್ ತಕ್ಷಣ (ಅವ್ನಿಗೆ, ನಮ್ಗಲ್ಲಾ) ಅದು ಇನ್ನೂರ್ ವರ್ಷದ್ ಹಳೆ ಸೇತುವೆ, ಆಮೇಲೆ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಅದನ್ನ ಈಗಿನ್ ಕಾಲದವ್ರು ಮತ್ತೆ ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರ ಮಾಡಿ ಹೊಸ್ದಾಗಿ ಕಟ್ಟಿದಾರೆ ಅಂತಿದ್ದ. ಅವ್ನು German ಭಾಷೆ ಮುಗ್ಸಿ ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಗೆ ಬಾರೋ ಅಷ್ಟ್ಹೊತ್ಗೆ ಸೇತುವೆ ಚಾಲಕನ ಆಸನದಿಂದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೂತಿರೋವ್ರ ಆಸನದವ್ರ ಹತ್ರ ಬಂದಿರ್ತಿತ್ತು. ಅವ್ನು ತನ್ನ ಆಂಗ್ಲ ಪ್ರವಚನ ಮುಗ್ಸೋ ಅಷ್ಟೊತ್ಗೆ ಹಿಂದಿನ್ ಸೀಟ್ನವ್ರಿಗಿಂತ ಹಿಂದೆ ಹೋಗಿರ್ತಿತ್ತು. ಮೊದ್ಲು ಒಂದೆರ್ಡ್ಸರ್ತಿ ನಾವು ಕತ್ತ್ ಹಿಂದೆ ತಿರ್ಗ್ಸಿ ನೋಡ್ತಿದ್ವಿ. ಆಮೇಲೆ ಏನೋ ವದರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ಲಿ ಬಿಡು ಅಂತ ಸುಮ್ನೆ ಆಗ್ಬಿಟ್ವಿ. ಛಾಯಾಚಿತ್ರ ತೆಗ್ಯೋಕೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟವ್ರ ಪಾಡಂತೂ ಕೇಳ್ಬೇಡಿ. ಸೇತುವೆ ಕಡೆ ನೋಡ್ಕೊಂಡ್ ಗುಂಡಿ ಒತ್ತಿದರೆ, ಅದು ಸೇತುವೆ ಮುಂದೆ ಇರೋ ಕಟ್ಟಡ ಚಿತ್ರ ಸೆರೆ ಹಿಡೀತಿತ್ತು. 

ಹಾಗೆ ಸುಮಾರು ಒಂದ್ ಗಂಟೆ ಕಾಲ Paris ಪರಿಚಯ ಮಾಡ್ಸಿ, ಯಾವ್ದೋ ಒಂದು ಉಪಹಾರ ಮಂದಿರದ ಮುಂದೆ ತಂದು ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಸಿ ಚಾಲಕ ಈಗ ಎಲ್ರೂ ತಿಂಡಿ ಮುಗ್ಸಿ, ಆಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ಊರ್ ಸುತ್ತೋಕೆ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ ಅಂದ. 

ಅದಾದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ವಸತಿ ಗೃಹಕ್ಕೆ ಹೋದ್ರೆ ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಗೆ ಒಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಕಾದಿತ್ತು. ನಮ್ಗೆ ಅಂತ ಕಾಯ್ದಿರ್ಸಿರೋ ಕೊಠಡಿಗಳು ಇನ್ನೂ ಖಾಲಿ ಆಗಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ನಮ್ ಚಾಲಾಕಿ ಚಾಲಕ ಈಗ ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಊರ್ ಸುತ್ತಿ ಸುಸ್ತಾಗಿರ್ಬೇಕು. ನಿಮ್ಮ ಸಾಮಾನೆಲ್ಲ ಇಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಸೊಲ್ಪ ಏನಾದರೂ ತಿನ್ಕೊಂಡ್ ಬನ್ನಿ, ಅಷ್ಟ್ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕೊಠಡಿ ಖಾಲಿ ಆಗಿರುತ್ತೆ, ಆಮೇಲೆ 7 ಗಂಟೆಗೆ Eiffel ಗೋಪುರಕ್ಕೆ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ ಅಂದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ. ಸರಿ ಇನ್ನೇನ್ ಮಾಡೋದು ಅಂದ್ಕೊಂಡು ನಾವೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದಿ, ಕನ್ನಡ, ತಮಿಳು ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವ್ನನ್ನ ಬೈಕೊಂಡು ಊಟಕ್ಕೆ ಹೊರ್ಟ್ವಿ. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ನಮ್ಗೆಲ್ಲಾ ಒಂದೆರ್ಡ್ ಭಾರತೀಯ ಉಪಹಾರ ಮಂದಿರಗಳು ಸಿಕ್ಕಿ, ಅಲ್ಲಿ ಊಟ ತಿನ್ಕೊಂಡ್ ಕೊಠಡಿಗೆ ಬಂದ್ವಿ. ಕೊಠಡೀಲಿ ಸ್ನಾನ ಮುಗ್ಸಿ ಮತ್ತೆ ನಾವೊಂದು ಐದಾರು ಜನ ನಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ನಾವು ಊರ್ ಸುತ್ತೋಣ ಅಂದ್ಕೊಂಡು Eiffel Tower ಹತ್ರ ಬಂದ್ವಿ. 

ಅಬ್ಬಾ! ಎಂಥಾ ಗೋಪುರ ಅದು!!! ಅದ್ರ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಕತ್ತ್ ಎತ್ತ್ದಷ್ಟೂ ಎತ್ರ ಹೋಗ್ತಾನೇ ಇತ್ತು. ಐದು ಜನ್ದಲ್ಲಿ ಮೂರ್ ಜನ ಅದ್ರ ಮೇಲೆ ಹೋಗೋಕೆ ನಿರ್ಧರ್ಸಿದ್ವಿ. ನಂಗೆ ಮೊದ್ಲೇ ಎತ್ತರದಿಂದ ಕೆಳ್ಗೆ ನೋಡೋದು ಅಂದ್ರೆ ಹೆದ್ರಿಕೆ. ಆದ್ರೂ ನಾನ್ ಕೂಡ ಆಗಿದ್ ಆಗ್ಲಿ ಅಂತ ಹೊರ್ಟೇಬಿಟ್ಟೆ. ನಾಕೂವರೆಗೆ ಸಾಲ್ನಲ್ಲಿ ನಿಂತ ನಾವು, ಚೀಟಿ ತಗೊಂಡು ಗೋಪುರದ ತುದಿ ಮುಟ್ಟಿದಾಗ ಆರೂವರೆ. ಮತ್ತದೇ ಅನುಭವ. ಅಬ್ಬಾ ಅನ್ನೋ ಅಂಥದು. ಇಷ್ಟ್ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ನಾನ್ ನಿಂತಿದೀನಿ ಅನ್ನೋದನ್ನ ಒಂದ್ ಕ್ಷಣ ನಾನೇ ನಂಬೋಕ್ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲಾ. ನಂಗಂತೂ ಅಷ್ಟು ಎತ್ತರದಿಂದ ಒಂದು ನಗರಾನ ನೋಡಿದ್ದು ಅದೇ ಮೊದಲ್ನೇ ಸರ್ತಿ. ನಾವು ಮೇಲೆ ಸೇರೋ ಅಷ್ಟ್ಹೊತ್ಗೆ  ಕಥ್ಲಾಗಿ ಇಡೀ Paris ನಗರ ವಿದ್ಯುದೀಪಗಳಿಂದ ಮಿಂಚ್ತಾ ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲಿನ ನೋಟ ನೋಡೋಕೆ ಐದು ಕಣ್ಣು ಸಾಲ್ದು (ನಾಲ್ಕು ನನ್ದು, ನನ್ ಛಾಯಾಚಿತ್ರಗ್ರಾಹಿದು ಒಂದು). ಎಷ್ಟ್ ದೂರ ನೋಡುದ್ರೂ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಥರ ಮಿನುಗ್ತಾ ಇರೋ ಕಟ್ಟಡಗ್ಳು, ರಸ್ತೆಗ್ಳು. ಗೋಪುರದ ಸುತ್ತ ಓಡಾಡೋಕೆ ಅವ್ಕಾಶ ಇದೆ. ಪ್ರತ್ಯೊಂದು ಕೋನದಿಂದ ಕಾಣ್ಸೋ ಪ್ರಮುಖ ಕಟ್ಟಡಗಳ ಮಾಹಿತಿ ಅಲ್ಲೇ ಕೊಟ್ಟಿರ್ತಾರೆ. ಸಮಯ ಇದ್ರೆ ನಿಧಾನ್ವಾಗಿ ಓದ್ಕೋಬೌದು. ಅದಲ್ದೇ ಗೋಪುರದಿಂದ ಪ್ರಪಂಚದ ಪ್ರಮುಖ ನಗರಗಳು ಎಷ್ಟ್ ದೂರ ಇವೆ ಅನ್ನೋ ಮಾಹಿತಿ ಕೂಡ ಅಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿದಾರೆ. ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ನಮ್ಮ ನವ ದೆಹಲಿ ಸುಮಾರು ಏಳೂ ಮುಕ್ಕಾಲ್ ಸಾವ್ರ ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರ ಇದೆ. 

ಅಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಜನಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿ-ನುಗ್ಗಿ ಛಾಯಾಚಿತ್ರ ತೆಗ್ಯೊಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಂಕೀಯ ಛಾಯಚಿತ್ರಗ್ರಾಹಿಯಲ್ಲಿರೋ ವಿದ್ಯುತ್ಕೋಶದ ಶಕ್ತಿ ಪೂರ್ತಿ ಖಾಲಿ ಆಗಿತ್ತು. ನನ್ ಸ್ನೇಹಿತನ್ ಛಾಯಾಚಿತ್ರಗ್ರಾಹೀಲಿ ಒಂದೆರ್ಡ್ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನ ತೆಗ್ದು ಕೆಳ್ಗೆ ಭೂಮಿ ಮುಟ್ದಾಗ ಏಳೂವರೆ. ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಮೇಲೆ ಇರೋಕೆ ನಾವ್ ಎರ್ಡು ಕಡೆ (ನೆಲ ಮಹಡಿಯಿಂದ ಎರಡನೇ ಮಹಡಿಗೆ ಹೋಗೋಕೆ ಒಂದ್ ಏರುವ ಯಂತ್ರ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಮೂರನೇ ಮಹಡಿಗೆ, ಅಂದ್ರೆ ತುದಿಗೆ ಹೋಗೋಕೆ ಇನ್ನೊಂದ್ ಯಂತ್ರ) ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ ಸಮಯ ಎರಡೂವರೆ ಗಂಟೆ. 

ಕೆಳಗೆ ಬಂದು ವಿದ್ಯುದ್ದೀಪಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಿದ ಗೋಪುರ ನೋಡೋವ್ರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಬ್ಬ. ಆಮೇಲೆ ನಮ್ಮನ್ ಬಿಟ್ಹೋದ ಇನ್ನಿಬ್ರನ್ನ ಹುಡುಕ್ತಾ ಎದ್ರುಗೆ ಇರೋ ದೋಣಿ ವಿಹಾರ ಕೇಂದ್ರಕ್ಕೆ ಹೋದ್ವಿ. ಅಲ್ಲೂ ಅವ್ರು ಸಿಗ್ದೇ ಇದ್ದಾಗ ನಾವು ಮೂರು ಜನ ದೋಣಿ ವಿಹಾರಕ್ಕೆ ಹೊರ್ಟ್ವಿ. ಅದು ಕೂಡ ಒಳ್ಳೆ ಅನುಭವ. Seine ನದೀಲಿ ಸಾಗೋ ಈ ದೋಣಿ ವಿಹಾರ, Paris ನಗರದ ಎಷ್ಟೊಂದ್ ಪ್ರೇಕ್ಷಣೀಯ ಸ್ಥಳಗಳ ಪರಿಚಯ ಮಾಡ್ಸುತ್ತೆ. ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಕಾಣೋ ಸ್ಥಳಗಳ ಮಾಹಿತಿ ಕೊಡೋಕೆ ಒಂದ್ ಶ್ರವ್ಯ ಸಾಧನ ಇದೆ. ಅದನ್ನ ನಮ್ ಕಿವಿಗೆ ಇಟ್ಕೊಂದ್ರೆ ಅದು ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ್ ಭಾಷೇಲಿ ಮಾತ್ರ (ಆಂಗ್ಲ, German, French, ಇತ್ಯಾದಿ) ಮಾಹಿತಿ ಕೊಡುತ್ತೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿವರ ಬೇಕಾದ್ರೆ ಅಲ್ಲೇ ಇರೋ ಎಂಟು ಭಾಷಾ ಪಂಡಿತೆಯಾದ ಒಬ್ಳು ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕಿನ ಕೇಳ್ಬಹುದು. ಆ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಒಂದ್ ಸೇತುವೆ ಇದೆ. ಅದರ್ ಕೆಳ್ಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕಾದ್ರೆ ಕಣ್ ಮುಚ್ಚಿ ನಮ್ಗೆ ಬೇಕಾದನ್ನ ಕೇಳ್ಕೊಂದ್ರೆ ಅದು ನಮ್ಗೆ ಸಿಗುತ್ತೆ/ ಕೆಲ್ಸ ಆಗುತ್ತಂತೆ. ನಾನ್ ಕೂಡ ಏನೋ ಕೇಳ್ಕೊಂಡೆ. 

ದೋಣಿ ವಿಹಾರ ಮುಗ್ಸಿ ರಾತ್ರಿ ವಸತಿಗೃಹದ ಪಕ್ದಲ್ಲೇ ಇರೋ ಭಾರತೀಯ ಉಪಹಾರಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಊಟ ಮುಗ್ಸಿ ಕೊಠಡಿ ಸೇರ್ದ್ವಿ.

ಮಾರ್ನೆ ದಿನ ಬೆಳ್ಗೆ ಎದ್ದು ನಾವೊಂದು ಐದು ಜನ ಪ್ರಪಂಚದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಕಲಾ ವಸ್ತು ಸಂಗ್ರಹಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೊರ್ಟ್ವಿ. ಅಲ್ಲೇ ನಮ್ಮ ಮೋನಾ ಲಿಸಾ ಇರೋದು. ... 

ಪ್ರಪಂಚದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಕಲಾ ವಸ್ತು ಸಂಗ್ರಹಾಲಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಇರೋಕೆ ಆಗಿದ್ದು ಕೇವಲ ಒಂದೂವರೆ ಗಂಟೆ ಮಾತ್ರ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರ್ಟು Arc de Triomphe ಹತ್ರ ಬಂದು ಒಂದೆರ್ಡು ಛಾಯಾಚಿತ್ರಗಳನ್ನ ತೆಗೆದು ಮತ್ತೆ ವಸತಿ ಗೃಹ ಸೇರೋಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ನಾವು Paris ಇಂದ ಹೊರ್ಡೋ ಸಮಯ ಆಗ್ಹೋಗಿತ್ತು. ನಾವ್ ನಮ್ಮ ಸಾಮಾನ್ ಹೊತ್ಕೊಂಡು ಗಾಡಿ ಹತ್ರ ಬರೋಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ತಂಡದವ್ರು ಕಾಯ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ರು. ಎಲ್ ಹೋಗಿದ್ರಿ, ಯಾಕಿಷ್ಟು ತಡ ಅಂತೆಲ್ಲಾ ವಿಚಾರ್ಸ್ಕೊಂಡಾದ್ಮೇಲೆ ಗಾಡಿ ಕಡೆಗೂ ಹೊರ್ಡ್ತು. ಒಂದ್ ಗಂಟೆ ತಡವಾಗಿ, ಒಂದೂವರೆಗೆ. ನಮ್ಮ ತಂಡದವ್ರಲ್ದೇ ಅದ್ರಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಹತ್ತು ಜನ ಬೇರೆ ಇದ್ರು. ಅವ್ರೆಲ್ಲ ಬೈಕೊಂಡ್ರೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. 

ದಾರೀಲಿ ಬರ್ತಾ ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗೆ ಅವ್ಳ ದೂರವಾಣಿ Parisನಲ್ಲಿರೋ ಅಂಗ್ಡೀಲಿ ಬಿಟ್ಟಿರೋದ್ರ ಬಗ್ಗೆ ಜ್ಞಾನೋದಯ ಆಯ್ತು. ಅದ್ರ ದುರುಪಯೋಗ ತಡ್ದು ಅದನ್ನ ವಾಪಸ್ ತರೋ ದಾರಿ ಮಾಡೋ ಅಷ್ತ್ಹೊತ್ಗೆ ಮಧ್ಯಾನ ಊಟದ ಸಮ್ಯ ಆಗಿತ್ತು. ದಾರೀಲಿ ಕಚಡ ಉಪಹಾರ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನ ತಿಂದು ಮುಗ್ಸಿ, ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಊರು ಸೇರ್ದಾಗ ರಾತ್ರಿ ಒಂಬತ್ ಗಂಟೆ. 

ಇಲ್ಲಿಗೆ Paris ಪುರಾಣ ಮುಗೀತು. ಇಷ್ಟ್ ಹೊತ್ತು ಓದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು. 

ಈಗ ಕೊನೇಲಿ ಒಂದೆರ್ಡು ಚಿಟಿಕೆ ಸುದ್ದಿ ಕೊಟ್ಟು ಪತ್ರಾನ ಮುಗ್ಸ್ತೀನಿ. 
1. Paris ನಮ್ಮ ಬೆಂಗ್ಳೂರ್ ಥರಾನೆ ಜನ, ಗಲೀಜು, ಎರ್ಡು ಜಾಸ್ತಿ ಇರೋ ಜಾಗ. ಎಲ್ ಬೇಕಾದ್ರಲ್ಲಿ ಉಗೀತಾ ಹೋಗ್ಬಹುದು. ಎಲ್ ಬೇಕಾದ್ರೂ ಕಸ ಎಸೀಬಹುದು. ಯಾರೂ ಕೇಳೊಲ್ಲ. 
2. Parisನಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಉಪಹಾರ ಮಂದಿರಗಳು ಒಂದೇ ಕಡೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಇವೆ. ಆದ್ರೆ ಇವೆಲ್ಲ ತೆಗ್ಯೋದೆ ಹನ್ನೆರ್ಡು ಗಂಟೆಗೆ. 

ಇಲ್ಲಿನ ಇನ್ನಷ್ಟು ವಿಷಯಗಳ ಜೊತೆ ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಏನ್ ಮಾಡಿದ್ವಿ ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಬರೀತೀನಿ. 

ಅಲ್ಲಿವರ್ಗೂ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿರಿ. 

ಶ್ರೀಕಾಂತ್

ನೆನಪಿನ ಪುಟಗಳಿಂದ -- Part 1

ಮುನ್ನುಡಿ 

ನಾನು ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಕಾರ್ಯನಿಮಿತ್ತವಾಗಿ ಜರ್ಮನಿ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ವಾರಾಂತ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಆಗುಹೋಗುಗಳ  ಬಗ್ಗೆ ವಿ-ಪತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದನ್ನು ಓದಿದ ಒಬ್ಬರು travelogue ಬರಿ ಅಂತ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದ್ದರು. ಆಗ ನಾನು ನಕ್ಕು ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದೆ.

ಆದರೆ ಈಗ ಅವುಗಳನ್ನ ಇಲ್ಲಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಕಾರಣ? ನನ್ನ ಈ blog ತುಂಬಿಸುವುದು. ಹೌದು. ಏನಾದರೂ ಬರೀಬೇಕು, ಆದರೆ ಏನು ಬರೀಬೇಕು ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ತಲೆಗೆ ಹೊಳೆದದ್ದು ಇದು.

ಅಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ನಾನು ಬರೆದ ಮೂರು ಪತ್ರಗಳನ್ನ ಮೂರು postsಗಳಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಹಾಕುತ್ತೇನೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಬರುವ ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳ ಹೆಸರನ್ನು ಉದ್ದೇಶಪೂರಕವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತೇನೆ ಅಥವಾ ಅಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತೇನೆ. Public domainನಲ್ಲಿ ಅವರ ಅನುಮತಿ ಇಲ್ಲದೆ ಅವರ ಹೆಸರುಗಳನ್ನ ಉಪಯೋಗಿಸುವುದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ಹಾಗಂತ ಅನುಮತಿ ಪಡೆಯೋಕೆ patience ಇಲ್ಲ.

ಭಾಗ ೧: ನೆನಪು

ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನಮಸ್ಕಾರಗಳು

ನಾನು ಜರ್ಮನಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಹು-ಕಮ್ಮಿ ಆರಾಮಾಗಿದ್ದೀನಿ. ಬುಧವಾರದಿಂದ ಕೆಲ್ಸಾ ಶುರು ಆಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿವರ್ಗೂ ಗಣಕಯಂತ್ರಗಳು ಸಿಕ್ಕಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಎಡೆಬಿಡದ ಕೆಲ್ಸಾ ಇರುತ್ತೆ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದೀವಿ. ನಾನು ಮತ್ತು ಚೆನ್ನೈನ ನನ್ನ  ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ ಒಂದು ತಂಡ. ಮಿಕ್ಕ ಇಬ್ರು ಇನ್ನೊಂದು ತಂಡ. ತಂಡ ವಿಭಜನೆ ನಮ್ಮ ಇಷ್ಟದಂತೆಯೇ ಆಗಿದೆ.

ಇಲ್ಲಿ ಬುಧವಾರ ಬಹಳ ಚಳಿ ಇತ್ತು. ಒಂದು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಹೊರ್ಗಡೆ ಇದ್ರೆ ನಾನು 65kg ತೂಕದ ಮಂಜುಗಡ್ಡೆ ಆಗ್ಬಿಡ್ತೀನೇನೋ ಅನ್ನುವಷ್ಟು ಚಳಿ. ತಾಪಮಾನ ಗರಿಷ್ಠ ಸುಮಾರು 4 ಉಷ್ಣಾಂಶ ಹಾಗು ಕನಿಷ್ಠ ಸುಮಾರು 1  ಉಷ್ಣಾಂಶ ಇತ್ತೆಂದು ಅಂತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಓದಿದೆ.

ನಾವು ಇರುವ ವಸತಿ ಗೃಹ ಬಹಳ ಚೆನ್ನಗಿದೆ. ಚೆನ್ನೈನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯ ಶ್ರಮದಿಂದ ಅದು ಸಾಧ್ಯ ಆಯ್ತು. ವಸತಿ ಗೃಹದ ಒಡತಿ ಬಹಳ ಒಳ್ಳೇಯವಳು. ಮಾಂಸಾಹಾರಿಗಳಿಗೆ ಮೊಟ್ಟೆ ದೋಸೆ, ಸಸ್ಯಹಾರಿಗಳಿಗೆ ಸುಟ್ಟ ರೊಟ್ಟಿ, ಹಣ್ಣಿನ ರಸ ಸಿಗುತ್ತೆ. ಅದೆಲ್ಲ ತಿಂದ ನಂತರ ಒಂದು ಸಕ್ಕತ್ತಾಗಿರೋ ಕಾಫಿ. ಇಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಒಳ್ಳೆ ಟೀ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ಅದನ್ನ ಕುಡಿಯೋದನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟಿದೇನಿ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ತರಕಾರಿ ಹಾಗು ದಿನಸಿ  ಸಿಗುವ, ಸುಂದರವಾದ ಹುಡುಗಿ ಕೆಲ್ಸಾ ಮಾಡುವ ದೊಡ್ಡ ಅಂಗಡಿ ಇದೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಸಾಮಾನು ತಂದು ನಾವೇ ಏನಾದ್ರೂ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡ್ಕೊತೀವಿ.  ಇಬ್ರು ಆಂಟೀರೂ ತುಂಬಾ ಸಮಾಧಾನವಾಗಿ ರುಚಿಯಾದ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಅವ್ರ ಗಂಡಂದಿರ ಜೊತೆಗೆ ನಾವೂ ಪುಣ್ಯ ಮಾಡಿದ್ವಿ.

ಮಧ್ಯಾನ ಕೂಡ ಊಟ ತಿಂತೀವಿ... ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಥರ ಸೊಪ್ಪು-ತರಕಾರಿಗಲನ್ನ. ಒಂದು ದಿನ ಅರ್ಧಂಬರ್ಧ ಬೆಂದ ಅನ್ನ-ಬೇಳೆ ಸಾರು ಕೂಡ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಇನ್ಮೇಲಿಂದ ನಮ್ಮೂರ ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ನಲ್ಲಿ ಸಿಗೋ ಊಟ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ ಅನ್ಬಾರ್ದು ಅನ್ನಿಸ್ತು.

ಕಛೇರಿಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಸೇಬಿನ ರಸದ ಒಂದು ಹೆಡಿಗೆ ತಂದಿಡ್ತಾರೆ. ಯಾರು ಎಷ್ಟು ಬೇಕಾದ್ರೂ ಕುಡಿಬಹುದು. ಅದಲ್ಲದೆ ಸಂಜೆ ಏನಾದ್ರೂ ಕೆನೆಭರಿತ ಸಿಹಿ ತಿಂಡಿ ಮಾಡಿ ತಂದಿಡ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮಮ್ಮ ನಾನ್ ಇಲ್ಲಿಂದ ಬರೋ ಬರೋಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಕರ್ಗ್ಸಿರ್ತೇನಿ, ಮದ್ವೆ ಮಾಡಿ ಮುಗ್ಸೋಣ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ರು... ಆದ್ರೆ ಖಂಡಿತ ಹಾಗೆ ಆಗೋಲ್ಲ ಅನ್ಸುತ್ತೆ.

ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಪತ್ರ ಓದಿ ಸುಸ್ತಾಗಿರ್ಬೇಕು. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿನ ಒಂದೆರಡು ವಿಶೇಷತೆಗಳನ್ನ ಹೇಳಿ ಮುಗಿಸ್ತೇನಿ.
೧.  ಇಲ್ಲಿನ ಶೇಕಡ 80%ರಷ್ಟು ಅಂಗಡಿಗಳು ಸಂಜೆ 6.30ಕ್ಕೆ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕುತ್ತವೆ.
೨.  ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಸೇಬಿನ ಹಣ್ಣಿನ ಸೀಸೆ ಉಚಿತವಾಗಿ ಕೊಡ್ತಾರೆ. ಆದ್ರೆ ನೀರಿನ ಸೀಸೆ ದುಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟು ಕೊಂಡುಕೋಬೇಕು.

ನಮ್ಮ ಇಡೀ ತಂಡ ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ Paris ನೋಡಲು ಹೊರಟಿದ್ದೇವೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಇನ್ನಷ್ಟು ವಿಚಾರಗಳ ಜೊತೆ ಆ ಪ್ರಯಾಣದ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ.

ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಸಂಪರ್ಕದಲ್ಲಿರಿ.

Lost in translation: ಭಾಷಾಂತರದಲ್ಲಿ ಕಳೆದದ್ದು

ಇದು ನಾನು ಇತ್ತೀಚಿಗೆ Facebookನಲ್ಲಿ ಕಂಡ wall post ಆಧಾರಿತ ಬರಹ. ಈಗ ಆ post ನನಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದನ್ನು ನಂಬುವುದು ಬಿಡುವುದು ಓದುಗರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು. 

ಬರಹದ ಒಂದು ತುಣುಕು: "<____>ಯವರು ಸೂರ್ಯನ ಕೆಳಗಿನ ಯಾವುದೇ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ .... "

ಇದನ್ನು ಓದಿ, "ತಗೋಳಪ್ಪ... Anything under the sun ಅನ್ನೋ English ನಾಣ್ಣುಡೀನ literal translation ಮಾಡಿ "ಸೂರ್ಯನ ಕೆಳಗಿನ ಯಾವುದೇ ವಿಷಯ" ಅಂತ ಹಾಕಿದಾರಲ್ಲ ಇವರು" ಅಂತ ನಾನು ಮನಸಲ್ಲೇ ನಕ್ಕೆ. ಜೊತೆಗೆ ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಆಶ್ಚರ್ಯವೂ ಆಯ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ, ಈ ಆಭಾಸವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದವರು ಕನ್ನಡದ ಪರ ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ಒಬ್ಬ ಪ್ರಮುಖ ಶಕ್ತಿ. ಅಲ್ಪಜ್ಞಾನಿಯಾದ ನನಗೆ ತಿಳಿದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಆ ನಾಣ್ಣುಡೀಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಾದ ನಾಣ್ಣುಡಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ.  

ಅದನ್ನು ಓದಿದ ಮೇಲೆ ಇದೇ ರೀತಿ ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ Englishನಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಇನ್ನಷ್ಟು ನಾಣ್ಣುಡಿಗಳನ್ನು  ಇದೇ ರೀತಿ ಭಾಷಾಂತರ ಮಾಡಿದರೆ ಹೇಗಿರುತ್ತೆ, ಎಷ್ಟು ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದವಾಗಿರುತ್ತೆ, ಅನ್ನಿಸಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಯತ್ನ.

• Back to square one: ಮರಳಿ ಚೌಕ ಒಂದಕ್ಕೆ. 
• Fight fire with fire: ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಬೆಂಕಿಯಿಂದಲೇ ಹೋರಾಡಬೇಕು. (ಕನ್ನಡ ಪರ್ಯಾಯ: ಮುಳ್ಳನ್ನು  ಮುಳ್ಳಿಂದಲೇ ತೆಗೆಯಬೇಕು)
• On cloud nine: ಒಂಬತ್ತನೇ ಮೋಡದ ಮೇಲೆ. 
• Raining cats and dogs: ಬೆಕ್ಕು ನಾಯಿಗಳ ಮಳೆ.  
• A leopard can't change his spots: ಚಿರತೆಗೆ ತನ್ನ ಚುಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ (ಕನ್ನಡ ಪರ್ಯಾಯ: ಹುಟ್ಟು ಗುಣ ಸುಟ್ಟರೂ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ)
• Add fuel to the fire: ಬೆಂಕಿಗೆ ಇಂಧನ ಹಾಕು (ಕನ್ನಡ ಪರ್ಯಾಯ: ಉರಿಯೋ ಬೆಂಕಿಗೆ ತುಪ್ಪ ಸುರಿ) 
• All in the same boat: ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ದೋಣಿಯಲ್ಲಿ (ಕನ್ನಡ ಪರ್ಯಾಯ: ಎಲ್ಲರ ಮನೆ ದೋಸೇನೂ ತೂತೇ) 
• Bite off more than you can chew: ಅಗಿಯಲು ಆಗುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕಚ್ಚು. 
• Cock and Bull story: ಹುಂಜ ಮತ್ತು ಹೋರಿಯ ಕಥೆ (ಕನ್ನಡ ಪರ್ಯಾಯ: ಕಾಗಕ್ಕ ಗುಬ್ಬಕ್ಕನ ಕಥೆ)
• Cry over spilled milk: ಚೆಲ್ಲಿದ ಹಾಲಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅಳು
• Count your chickens before they hatch: ಮೊಟ್ಟೆ ಒಡೆಯುವ ಮೊದಲೇ ಕೋಳಿ ಮರಿಗಳನ್ನು ಎಣಿಸು. (ಕನ್ನಡ ಪರ್ಯಾಯ: ಕೂಸು ಹುಟ್ಟೋಕೆ ಮುಂಚೆ ಕಡಗ ಮಾಡಿಸು.)
• On the same page: ಒಂದೇ ಪುಟದ ಮೇಲೆ 
• Rome was not built in one day: ರೋಮ್ ನಗರವನ್ನು ಒಂದೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಲಿಲ್ಲ. 
• Last, but not least: ಕೊನೆಯದಾಗಿ, ಆದರೆ ಕನಿಷ್ಠವಾಗಿ ಅಲ್ಲ. 

ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಓದಿದಾಗ ನನಗೆ Lewis Carollನ Through the Looking Glass ಕಥೆಯಲ್ಲಿನ Humpty-Dumpty ಪ್ರಸಂಗ ಜ್ಞಾಪಕ ಬರುತ್ತೆ. ಆ ಪ್ರಸಂಗದಲ್ಲಿ, Humpty-Dumptyಯು "Glory" ಪದಕ್ಕೆ "a nice knock-down argument" ಅನ್ನುವ ಅರ್ಥ ಕೊಟ್ಟಾಗ Alice "ಆ ಪದಕ್ಕೆ ಆ ಅರ್ಥ ಇಲ್ಲ" ಎಂದು ಆಕ್ಷೇಪಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಆಗ Humpty-Dumptyಯು "ನಾನು ಒಂದು ಪದವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿದಾಗ, ನಾನು ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಅರ್ಥ ಕೊಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೀನೋ, ಆ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತದೆ." ಎಂದು ಅವಹೇಳನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಆ ಪ್ರಸಂಗವನ್ನು ನೀವು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು.
http://www.gutenberg.org/files/12/12-h/12-h.htm#link2HCH0006

Sidewing:

ಈಗ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರರಂಗದಲ್ಲಿ ಸ್ವ-ಮೇಕ್ ಚಿತ್ರಗಳಿಗಿಂತ ರೀಮೇಕ್ ಚಿತ್ರಗಳದ್ದೇ ಜಾಸ್ತಿ ಸದ್ದು ಗದ್ದಲ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗ, ಅಕಸ್ಮಾತ್  ನಮ್ಮವರು ತೆಲುಗು-ತಮಿಳು ಬಿಟ್ಟು, English ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ರೀಮೇಕ್ ಮಾಡಿ, ಅದರ titleಗಳನ್ನು literal translation ಮಾಡಿದರೆ ಹೇಗಿರಬಹುದು?

• Broken City: ಮುರಿದ ನಗರ 
• Side Effects: ಪಕ್ಕದ ಪರಿಣಾಮಗಳು 
• Top Gun: ಮೇಲಿನ ಬಂದೂಕು 
• Dead Man Down: ಸತ್ತ ಗಂಡಸು ಕೆಳಗೆ 
• Fast and Furious: ವೇಗವಾಗಿ ಮತ್ತು ಉದ್ರಿಕ್ತವಾಗಿ 
• Dawn of Planet of Apes: ಮಂಗಗಳ ಗ್ರಹದ ಉದಯ 
• The Monuments Men: ಸ್ಮಾರಕಗಳ ಗಂಡಸರು 
• Need for Speed: ವೇಗದ ಅವಶ್ಯಕತೆ 
• Edge of Tomorrow: ನಾಳೆಯ ತುದಿ 
• This is Where I Leave You: ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಡುವುದು 
• The Equalizer: ಸಮಗಾರ 
• A Good Day to Die Hard: ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಸಾಯಲು ಒಳ್ಳೆಯ ದಿನ.

How can you travel alone?

I am often asked these questions. "How can you travel alone?" "Won't it be boring?"

I am also asked, "Shall we go?".

Once in a while, I prefer to go on what I call I, Me, Myself trips. It gives me a lot of freedom. Freedom to stop, go, eat, sleep, leave whenever and wherever I want. Being an amateur "auto mode" photographer who mindlessly clicks hoping for one good picture, freedom to leave is perhaps I cherish most.

It is definitely not boring. It allows me to experience the world in my own way and make my own interpretations, without anybody else's immediate interference. It also allows me to make new, although temporary, acquaintances as I chat with strangers such as an auto driver or a security guard. To put it a bit philosophically, it gives me some time for introspection as well.

Another reason I travel alone is that I can start whenever I feel like. I don't have to wait for others to be free, I don't have to plan anything. At the end of the day, it is me who want to get out. So, discuss with them. But if we can't agree on a mutually convenient date and terms, take off on my own. Honestly, no point in delaying or cancelling for their sake. What if I don't get another chance? In other words, who owns my happiness? Me or them?

Here are some of the things that I did, and I probably could not have done if I was not alone.

• Long drives on my Honda Dio. Longest in a day being Chitradurga-Vani Vilas Sagar dam-Tumkur, approximately 400 kms.
• Sleep in bus stands and wait for the dawn for various reasons.
• Skip food to visit places.
• Stay back for sunset pics at Vani Vilas Sagar dam and end up staying in a hotel room at Tumkur as it was too late to reach Bangalore.
• Long walks in Mumbai.
• Freshen up in a messy dorm at the Vijayawada bus stand to save time.
• Visit Badami as early as 7 in the morning.
• Sit for an hour in the Bhootanatha temple complex soaking in the serenity and silence.
• Revisit Gol Gumbaz at 7 in the morning.
• Visit Gopals at 6 a.m, and revisit on the same day.
• Visit Dhanushkodi and skip Rameshwaram temples. In fact, skip many temples on my trips.

Of course, there are downsides to traveling alone. The silliest I have experienced till date is that none of the lodges in Kanyakumari give rooms for a single person. I had to go through a tout to get one. Horanadu temple rooms are also not available for singles. Here, I had to pay Rs.300 at a private lodge just to freshen up.

Having said that, I must add that I enjoy traveling with my friends and family. I have had some good discussions and learned new things during these trips. Most importantly, I believe such trips help in knowing each other better thus strengthening relationships.

Let me end this blog post with a video on this subject.

ಮರ್ಯಾದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ -- My view

ಇದು ನಾನು Dramadoseನಲ್ಲಿ ಬರ್ಯೋ ಥರ ನಾಟಕ ವಿಮರ್ಶೆ ಅಲ್ಲ. ಇದು ಕೇವಲ ನಂಗೆ ಈ "ಮರ್ಯಾದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ" ನಾಟಕದದಲ್ಲಿ ಏನು ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತು, ಏನು ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋದ್ರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಲೇಖನ ಅಷ್ಟೆ. ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ನಂಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಆಗೋಂಥ ಕನ್ನಡ ಪದ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಸಿಗ್ಲಿಲ್ವೋ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ English ಪದಾನೇ ಉಪ್ಯೋಗ್ಸಿದೀನಿ. 

ಇಷ್ಟವಾದದ್ದು:

ನಿರೂಪಣೆಯ non-linearity. ಕಥಾವಸ್ತು ಕೂಡ ಒಂಥರ ಹೊಸದಾಗೆ ಇತ್ತು. 

ಇಷ್ಟವಾಗದೇ ಇದ್ದದ್ದು:

ಸಂಭಾಷಣೆಯಲ್ಲಿನ inconsistency: "ಆಗ್ತದೆ", "ಆಗುತ್ತೆ", "ಹೌದಲ್ಲೋ", ಹೀಗೆ ಆಡು ಭಾಷೆ-ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕದ/ ಔಪಚಾರಿಕ ಭಾಷೆಗಳ ಕಲಸುಮೇಲೋಗರ ಸಂಭಾಷಣೆಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕೆಲ್ವು ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರಗಳು ದಾವಣಗೆರೆ ಮೂಲದವ್ರು. ನಂಗೆ ಅನ್ಮಾನ ಬಂದು ಅದೇ ಊರಿನ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನೊಬ್ಬನ್ನ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ, ಅವ್ರ ಕಡೆ "ಆಗ್ತದೆ" ಅಂತ ಉಪ್ಯೋಗ್ಸಲ್ಲ ಅಂತ ತಿಳೀತು. 

Amateur ಸಂಭಾಷಣೆ: ನಾನು ಆ ಪಾತ್ರಗಳು ಓದಿದಂಥ collegeನಲ್ಲಿ ಓದಿಲ್ಲ. ಅಥ್ವಾ ಇದ್ನ generation gap ಅಂತಾನೂ ಕರೀಬೌದು. ಆದ್ರೂ ಕೆಲ್ವು ಕಡೆ fuck ಹಾಗೂ shit ಪದಗ್ಳ್ನ ಆಸಾಂಧರ್ಭಿಕವಾಗಿ, ಅತಿಯಾಗಿ ಉಪ್ಯೋಗ್ಸಿದಾರೆ ಅನ್ಸ್ತು. 

ಬೆಳಕು: ನಮ್ family ವಿಷ್ಯಕ್ಕೆ ಬರ್ಬೇಡಿ ಅಂತ ಕೈ ಮುಂದೆ ಮಾಡ್ದಾಗ, ಬೆರ್ಳಾಗ್ಲೀ, ಕೈ ಆಗ್ಲೀ ಕಾಣ್ಸ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ಊರ್ಮಿದೂ ಒಂದು ಸನ್ನಿವೇಶ ಹಾಗೇ ಇತ್ತು. ಜೊತೆಗೆ, ನಮ್ಮ ಬಲ್ಗಡೆ ಇದ್ದ ಕುರ್ಚಿ ಬೆಳಕಿನ ಜಾಗಕ್ಕೆ center-align ಆಗಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಬೆಳಕಿನ ವಿನ್ಯಾಸದಲ್ಲಾಗಿರೋ ತಪ್ಪೋ, ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳ ತಪ್ಪೋ ನಂಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.  ಅಥ್ವಾ ಎರಡೂ ಅಲ್ದೇ, Consistent error is a feature ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ, ಇದು ಇರೋದೇ ಹೀಗೋ ಅದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. 

Unprofessional ಅಂತ್ಯ: ನಾಟ್ಕ ಮುಗಿದ್ಮೇಲೆ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳ ಪರಿಚಯ ಆಗ್ಲೀ, feedback mechanism ಆಗ್ಲೀ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಬಹುಶಃ ದಿನದ ಕೊನೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನ ಆಗಿದ್ರಿಂದ ಕೂಡ ಇರ್ಬೌದು. 

Sidewing:

ಈ ನಾಟ್ಕದ ಮೂಲ, German ಲೇಖಕ Lutz Hubner ಬರ್ದ Respect. ಇದನ್ನ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಭಾಷಾಂತರಿಸ್ದವ್ರು ಖ್ಯಾತ ನಾಟಕಕಾರ ಸುರೇಂದ್ರನಾಥ್ ಅವ್ರು. ನಾನು ಎಲ್ಲೋ ಓದಿದ ಹಾಗೆ, ಈ ನಾಟಕ ತಂಡ, ಈ ಕೃತಿಗೆ ಬದಾಲವಣೆಗಳ್ನ ಮಾಡಿ stage ಮೇಲೆ ತಂದಿದೆ. ಸುರೇಂದ್ರನಾಥ್ ಅವ್ರ version ಸಿಕ್ರೆ ಅದ್ನ ಓದಿ ಇವ್ರು ಏನೇನ್ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಮಾಡಿದಾರೆ ಅನ್ನೋದ್ನ ತಿಳ್ಕೋಬೇಕು. 

ಈ ನಾಟ್ಕ ನೋಡಿ ಸುಮಾರು ಒಂದು ತಿಂಗ್ಳಾಯ್ತು. ಮಾಮೂಲಾಗಿ ನಾಟ್ಕ ನೋಡಿ ಬಂದ ತಕ್ಷ್ಣನಾನೆ ಈ ಲೇಖನ ಬರ್ದಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆದ್ರೆ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರ ಸ್ನೇಹಿತ ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವಹಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಇದ್ನ publish ಮಾಡೋಕೆ ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಆದ್ರೆ ಇವತ್ತು ನನ್ನ ಕೆಲ ಸ್ನೇಹಿತರ ಸಲಹೆ/ ಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದ ಸೊಲ್ಪ fine-tune ಮಾಡಿ ಹಾಕಿದ್ದೀನಿ. 

Shravanabelagola, Govindanahalli, and Hosaholalu trip

It had been more than six months since I went out on a trip. Work, Note Book Drive visits with our NGO, and sometimes sheer laziness kept me busy. The last one was my 2nd visit to Belum Caves and Gandikota in November. 

Last weekend I had decided to go. Go somewhere, just anywhere, even if it is just to the Vishwa Shanti Ashram at Nelamangala.

Initially, it was supposed to be an I, Me, Myself trip on my Harley Davidson (that looks like a Honda Dio). However, on Friday, a colleague said he would join me. Since rains had just started in our region, we agreed that it is better to visit some historical places. I checked out the Hoysala Temples blog and decided to visit temples in Govindanahalli, Hosaholalu, and Varahanatha Kallahalli, in that order.

Shravanabelagola

We decided to visit the Bahubali temple at Sharavanabelagola since we were anyway passing by that route.

A steep climb of 800 uneven steps led us to the main temple. The 57-feet tall statue of Bahubali is believed to the world's largest monolithic stone statue.

Steps leading to the top

Govindanahalli

Our next stop was Panchalingeshwara temple in Govindanahalli. Locally, Govindanahalli is known as Gaayanalli (if I heard word right). When we enquired for the route to Govindanahalli in Shravanabelagola, nobody knew about it. Finally, we found a person who guessed the place based on other inputs such as the Hoysala temple and KR Pet taluk and gave the right directions.

From Shravanabelagola, one has to reach Kikkeri, take a left after the Kikkeri police station, and then take another left after a government school to reach the temple. Watch out for small rectangular boards after the police station and after the school to ensure that you are on the right path.

Panoramic view of the temple

This temple was constructed in 1238 AD by the Hoysala king Vir Someshwara. Originally, the king constructed only four temples. Later some unknown person added the 5th one maintaining the same style and using the same material. Three Nandi statues are inside the temple and two are outside. Hoysala temples are generally known for their exquisite work that displays the skill of sculptor. However, in this temple, I hardly saw any of it.

Central government has taken down two out of five sanctum sanctorums for renovation. There are plans to renovate other three as well.

Hosaholalu

Hosaholalu has been on my radar for more than a year now. Even though it is close to Bangalore, somehow I never got a chance. In fact, being so close itself was one of the reasons.

Hosaholalu is near KR Pet. One has to reach KR Pet from Kikkeri and in a major circle, take a left towards Hosaholalu. Watch out for the small rectangular board on the right of the road that leads to the temple.

Hosaholalu temple has Venugopala, Lakshmi Narasimha, and Ganesha in it. The interiors of the temple are magnificent. Photography is not allowed inside the temple. Apparently, there is a tunnel from Hosaholalu temple to Srirangapatna.

Coming out, I was delighted to see the fine workmanship of Hoysala era sculptors on the exterior walls of the temple. The guide, who came down when we were about to leave, told me that we can see entire Mahabharata, Ramayana, and Shree Krishna Charitre on the fourth layer. He was ready to explain, but we left, as we were damn hungry and had other places to cover.

Varahanatha Kallahalli/ Srirangapatna

I have been to Varahananatha Kallahalli several times. As far as I knew, the temple would be open until 5 in the evening. But the Hosaholalu guide told me that that has changed, and now they close around 1 p.m and open again at 4 p.m. When we finished our lunch at KR Pet, it was 1.45 p.m. So, we decided to skip Kallahalli and visit Srirangapatna instead.

Gumbaz in Srirangapatna

After a visit to Sangama, Gumbaz, and Dariya Daulat, we headed back to Bangalore.

Sidewing:

My camera battery that I had not used since I fully charged it some time back was dead when I checked it at Shravanabelagola. Lesson learnt. Recharge it every single time.

We missed a deviation on the road leading to Bahubali temple in Shravanabelagola. The moment I opened my mouth to ask a kid on that road, he told me to keep going straight. Well, I am not the only one who gets that doubt!

The security guard of Govindanahalli temple doubles up as a guide. When we went, he was busy supervising the renovation activities of the temple. The priest had zero knowledge about the importance or history of the temple.

Food gods were not merciful on me during this trip. Some restaurant near Solur managed to mess up the simple idli-vada leaving me hungry until lunch. The idli and masala vada at Hotel Circle (which was recommended by a localite) in KR Pet circle was so hard that I could hit a nail on the cook's head with it. I got something palatable only at Kamat Upachar on our way back to Bangalore.

I usually talk to localites and gather as much information as possible about a place. While writing this blog, I realized that I did not do much of it this time. Some key elements I missed include food, more info on the history, etc. I also missed taking some key pictures. Guess I just lost the touch.